Την μισώ αυτή την πόλη

Την μισώ, αλήθεια, όχι δεν λέω ψέμματα. Πάντα τη μισούσα!
Πως έγινε και φυλακίστηκα ξανά μέσα σ' αυτή την ξεχασμένη, απαίσια πόλη... Τα είχα όλα όσα ζητούσα... Μια δουλειά που αγαπούσα (την έχω ακόμα αλλά δεν είναι το ίδιο), συνεργάτες που είχαμε την καλύτερη σχέση στην ιστορία, έτσι θέλω να πιστέυω, που μπορεί να φωνάζαμε αλλά ήταν μόνο τις στιγμής και την επομένη είχε ξεχαστεί.
Χόμπι που λάτρευα, ΧΟΡΟΣ
Φίλους που κάποιους πραγματικά λειπάμε που άφησα πίσω. Μια ζωή που μπορεί να μην ήταν γεμάτη πλούτη, μπορεί να πέρναγε απλά η μέρα, αλλά ήταν η ζωή που μου άρεσε, η ζωή που αγαπούσα.
Και ήρθα εδώ όλα καινούργια και ταυτόχρονα παλιά.
Παντρεύτηκα ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ, περιμένω παιδί, ΘΑ ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΩ αλλά αυτή την πόλη ΠΟΤΕΕΕΕ!!!
Εχει ήλιο ψεύτικο, ψευτική ζωή... Ο κόσμος της ψευτικός. Το μόνο που τους νοιάζει είναι τι κάνεις εσύ και δεν κοιτάει κανένας τους πως να κάνει τη ζωή του καλύτερη. Αρκεί εσύ να μην περνάς καλά! Γιατί αν περνάς καλά πρέπει να ξεγηθείς αν όχι τότε απλά θα έπρεπε να το μάθουν πρώτοι. Ακόμα και τα νέα παιδιά έχουν, δυστυχώς, τη φιλοσοφία της προγιαγιάς μου...

Συνέχεια βρέχει. δεν βρίσκω λόγο να βγω από εδώ μέσα.
Μου λείπει η Αθήνα, μου λείπει η βόλτα με τον καφέ στο χέρι... κοιτώντας ΜΟΝΟ βιτρίνες!!!
Μου λείπει το 2 ώρες φτιάξιμο για να βγεις να γίνεις μούσκεμα στον χορό...
Ολα αυτά μου λείπουν πολύ... αλλά πάρα πολύ...

Γάμος αλά SALSA

Αν δεν πήγαινα στην εκκλησία με την κοιλιά τούρλα σίγουρα τα πράγματα θα ήτανε πολύ διαφορετικά.. τι εννοώ ?
Απλά το κλαρίνο και το δημοτικό δεν θα είχε την τιμητική του.. τελικά ο γάμος σου ποτέ δεν είναι δικός σου! Τον κανονίζουν τόσοι άλλοι παράγοντες... ειδικά αν πηγαίνες έγκυος σε αυτόν...
Πάντα όλοι οι υπόλοιποι τον κανονίζουνε!
Χάλια μουσική!
Τέλος πάντων... εγώ έστω και με την κοιλιά στον λαιμό τη σαλσούλα μου την χόρεψα
Ιδου τα τεκμήρια....





Ο κύριος δεν είναι ο άντρας μου (γουάου πρώτη φορά το λέω .. οκ οκ γράφω.. παράξενο) αλλά είναι ένας πολύ καλός φίλος που αγαπάει μια πολύ καλή φίλη... και όταν λέμε φίλος και φίλη.. εννοούμε πραγματικούς που νοιάζονται αν είσαι καλά ή όχι. Ναι, αυτούς εννοώ τους σπάνιους... Οι περισσότεροι φίλοι σε γράφουν γιατί απλά δεν είναι φίλοι, γιατί δεν θεωρήσανε να σε ενημερώσουνε ότι τελικά θα απουσιάζουνε από το γάμο της "φίλης τους"... γιατί τους στενεύει η κιλότα τους...

Μανωλιό, σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που μου χάρισες έναν χορό μοναδικό...
Ευάκι σ' ευχαριστώ που μου έδειξες ότι οι φίλοι δεν φαίνονται μόνο όταν υπάρχει άπλετο χααχαχουχά στην παρέα αλλά και όταν χρειάζεσαι να τους δεις για να σου δώσουνε με ένα χαμόγελο απίστευτο κουράγιο!!!

Σας ευχαριστώ και τους δυο που είσασταν εκει !!!
(και παρόλο το κούνημα δεν γέννησα :D )

Απίστευτο και όμως αληθινό!!

Ακόμα δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω ότι μπήκα σ' αυτό το «κλαμπ» και όμως είναι αλήθεια...

Δεν αλλάζει λένε κάτι, και ακόμα δεν αισθάνομαι να έχει αλλάξει, αλλά μέσα σου το ξέρεις. Τέλος οι κραιπάλες, τέλος τα ατελείωτα ξενύχτια, τουλάχιστον όπως τα γνώριζες μέχρι χθες, τέλος τα φλερτ, τέλος η ησυχία όπως την γνώριζες, τέλος ο χαβαλές όπως τον αγάπησες!

Και αρχίζει μια νέα ζωή. Μια ζωή που δεν ξέρεις αν σου ταιριάζει, αν είναι κάτι που ήθελες να σου συμβεί το μόνο που ξέρεις είναι ότι αγαπάς τον άνθρωπο που θα την ζήσεις μαζί και είναι ο μόνος λόγος που δέχεσαι όλες αυτές τις αλλαγές στη ζωή σου.

και σύντομα θα είναι δύο οι ανθρώποι για τους οποίους αξίζουν οι αλλαγές...
Τώρα αν δεν αντέξεις υπάρχουν πάντα τα λεωφορεία... τα αεροπλάνα... τα πλοία.... :D

Φοβερός ζωγράφος

παραθέτω την ιστοσελίδα.. για τους λάτρεις του είδους... απίστευτος!!
http://www.latindanceart.com/Latin%20Dance%20Series/Salsa25.html
και η βασική φωτογραφία της ιστοσελίδας καθώς και αυτή που βρίσκεται στη συγκεκριμένη ανάρτηση είναι... δανεικές από την συγκεκριμένη ιστοσελίδα..
περιμένω εντυπώσεις....

Μα καλά πότε θα μάθουμε.... το καλό μας... .

Σήμερα περπάτησα περίπου 2 χιλιόμετρα με την ελπίδα ότι θα βρω έναν κάδο ανακύκλωσης.. βρήκα δύο γεμάτους σε κανονικότατα σκουπίδια.. πήγα να τους ανοίξω και η μπόχα με έπιασε μέχρι δακρύων... Εκανα τόπο στην οργή και συνέχισα την πορεία μου.
Είχα 3 γυάλινα μπουκάλια που ήθελα να ανακυκλώσω..
Τα φύλαγα στο σπίτι μέχρι να βρω μια ευκαιρία να έχω χρόνο για να ψάξω για κάδο... Περπάτησα και περπάτησα.. πλησίασε σε μια καφετέρια, είπα από μέσα μου εδώ κοντά θα έχει, τόσα μπουκάλια πετάνε την ημέρα.. τίποτα!!! Αν είναι ποτέ δυνατόν, σε καμία καφετέρια δεν ανακυκλώνουνε... αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες μπουκάλια την ημέρα πετάγονται ως κανονικά σκουπίδια...
Παρά κάτω τα ίδια κάπου κοντά στην πλατεία Κολωνακίου βρήκα έναν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΚΑΔΟΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΙΣ!!!
Μα έλεος πλέον πότε θα μάθουμε ότι πρέπει να ξεκινήσουμε σήμερα να κάνουμε κάτι για να έχουμε το ΑΥΡΙΟ!!!
θα μου πείτε πως? αφού η ίδια η πολιτεία δεν φροντίζει για τίποτα.. μα γιατί το λέτε αυτό όταν η ανακύκλωση υπάρχει περίπου 5 χρόνια στην Ελλάδα.. απλά σαν ιδέα όμως γιατί έμπρακτα πρέπει εμείς να τρέξουμε και όχι η πολιτεία. Πρέπει εμείς να βρούμε τον μοναδικό κάδο σε μια ολόκληρη περιοχή που να είναι όντως κάδος ανακύκλωσης. Θα μου πείτε όσους βάλανε τους κάψανε.. εεεε τι να κάνουμε ? και δεν πρέπει να βάλουμε καινούργιους?
Το γέλιο είναι ότι τώρα θέλω να πάω το παλιό μου dvd για ανακύκλωση και ένα παλιο ραδιάκι... ένας Θεός ξέρει που θα φτάσω για να το πετύχω αυτό!!!

eipe kaneis den eimastre treles? ???

mia parea poy exoyme na 8ymomaste polla, kala kai omorfa pragmata




--- nai xorage kai alloys alla mas thn ekanan----!!!!



--- ta paliopaida pote den akoysane :D ----


--- axxxxx---

ta litsakia mou

Μια παρέα κορίτσια... μέσα στην τρέλα...
μέσα στην ομορφιά της ζωής..
όλες τελείως μα τελείως διαφορετικές..

Κοινό ο χορός!!!!

Ναι, ο χορός αυτός που ενώνει τους πάντες... τους πάντες που είναι έτοιμοι να αφήσουν λίγο την πόρτα ανοιχτεί για να τους δείξει το δρόμο της ευχαρίστησης... της απόλαυσης... της ξεγνοιασιάς..
Ολες τόσο διαφορετικές αλλά τόσο ίδιες...