Απλά το κλαρίνο και το δημοτικό δεν θα είχε την τιμητική του.. τελικά ο γάμος σου ποτέ δεν είναι δικός σου! Τον κανονίζουν τόσοι άλλοι παράγοντες... ειδικά αν πηγαίνες έγκυος σε αυτόν...
Πάντα όλοι οι υπόλοιποι τον κανονίζουνε!
Χάλια μουσική!
Τέλος πάντων... εγώ έστω και με την κοιλιά στον λαιμό τη σαλσούλα μου την χόρεψα
Ιδου τα τεκμήρια....
Ο κύριος δεν είναι ο άντρας μου (γουάου πρώτη φορά το λέω .. οκ οκ γράφω.. παράξενο) αλλά είναι ένας πολύ καλός φίλος που αγαπάει μια πολύ καλή φίλη... και όταν λέμε φίλος και φίλη.. εννοούμε πραγματικούς που νοιάζονται αν είσαι καλά ή όχι. Ναι, αυτούς εννοώ τους σπάνιους... Οι περισσότεροι φίλοι σε γράφουν γιατί απλά δεν είναι φίλοι, γιατί δεν θεωρήσανε να σε ενημερώσουνε ότι τελικά θα απουσιάζουνε από το γάμο της "φίλης τους"... γιατί τους στενεύει η κιλότα τους...
Μανωλιό, σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που μου χάρισες έναν χορό μοναδικό...
Ευάκι σ' ευχαριστώ που μου έδειξες ότι οι φίλοι δεν φαίνονται μόνο όταν υπάρχει άπλετο χααχαχουχά στην παρέα αλλά και όταν χρειάζεσαι να τους δεις για να σου δώσουνε με ένα χαμόγελο απίστευτο κουράγιο!!!
Σας ευχαριστώ και τους δυο που είσασταν εκει !!!
(και παρόλο το κούνημα δεν γέννησα :D )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου