Την μισώ αυτή την πόλη

Την μισώ, αλήθεια, όχι δεν λέω ψέμματα. Πάντα τη μισούσα!
Πως έγινε και φυλακίστηκα ξανά μέσα σ' αυτή την ξεχασμένη, απαίσια πόλη... Τα είχα όλα όσα ζητούσα... Μια δουλειά που αγαπούσα (την έχω ακόμα αλλά δεν είναι το ίδιο), συνεργάτες που είχαμε την καλύτερη σχέση στην ιστορία, έτσι θέλω να πιστέυω, που μπορεί να φωνάζαμε αλλά ήταν μόνο τις στιγμής και την επομένη είχε ξεχαστεί.
Χόμπι που λάτρευα, ΧΟΡΟΣ
Φίλους που κάποιους πραγματικά λειπάμε που άφησα πίσω. Μια ζωή που μπορεί να μην ήταν γεμάτη πλούτη, μπορεί να πέρναγε απλά η μέρα, αλλά ήταν η ζωή που μου άρεσε, η ζωή που αγαπούσα.
Και ήρθα εδώ όλα καινούργια και ταυτόχρονα παλιά.
Παντρεύτηκα ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ, περιμένω παιδί, ΘΑ ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΩ αλλά αυτή την πόλη ΠΟΤΕΕΕΕ!!!
Εχει ήλιο ψεύτικο, ψευτική ζωή... Ο κόσμος της ψευτικός. Το μόνο που τους νοιάζει είναι τι κάνεις εσύ και δεν κοιτάει κανένας τους πως να κάνει τη ζωή του καλύτερη. Αρκεί εσύ να μην περνάς καλά! Γιατί αν περνάς καλά πρέπει να ξεγηθείς αν όχι τότε απλά θα έπρεπε να το μάθουν πρώτοι. Ακόμα και τα νέα παιδιά έχουν, δυστυχώς, τη φιλοσοφία της προγιαγιάς μου...

Συνέχεια βρέχει. δεν βρίσκω λόγο να βγω από εδώ μέσα.
Μου λείπει η Αθήνα, μου λείπει η βόλτα με τον καφέ στο χέρι... κοιτώντας ΜΟΝΟ βιτρίνες!!!
Μου λείπει το 2 ώρες φτιάξιμο για να βγεις να γίνεις μούσκεμα στον χορό...
Ολα αυτά μου λείπουν πολύ... αλλά πάρα πολύ...

Γάμος αλά SALSA

Αν δεν πήγαινα στην εκκλησία με την κοιλιά τούρλα σίγουρα τα πράγματα θα ήτανε πολύ διαφορετικά.. τι εννοώ ?
Απλά το κλαρίνο και το δημοτικό δεν θα είχε την τιμητική του.. τελικά ο γάμος σου ποτέ δεν είναι δικός σου! Τον κανονίζουν τόσοι άλλοι παράγοντες... ειδικά αν πηγαίνες έγκυος σε αυτόν...
Πάντα όλοι οι υπόλοιποι τον κανονίζουνε!
Χάλια μουσική!
Τέλος πάντων... εγώ έστω και με την κοιλιά στον λαιμό τη σαλσούλα μου την χόρεψα
Ιδου τα τεκμήρια....





Ο κύριος δεν είναι ο άντρας μου (γουάου πρώτη φορά το λέω .. οκ οκ γράφω.. παράξενο) αλλά είναι ένας πολύ καλός φίλος που αγαπάει μια πολύ καλή φίλη... και όταν λέμε φίλος και φίλη.. εννοούμε πραγματικούς που νοιάζονται αν είσαι καλά ή όχι. Ναι, αυτούς εννοώ τους σπάνιους... Οι περισσότεροι φίλοι σε γράφουν γιατί απλά δεν είναι φίλοι, γιατί δεν θεωρήσανε να σε ενημερώσουνε ότι τελικά θα απουσιάζουνε από το γάμο της "φίλης τους"... γιατί τους στενεύει η κιλότα τους...

Μανωλιό, σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που μου χάρισες έναν χορό μοναδικό...
Ευάκι σ' ευχαριστώ που μου έδειξες ότι οι φίλοι δεν φαίνονται μόνο όταν υπάρχει άπλετο χααχαχουχά στην παρέα αλλά και όταν χρειάζεσαι να τους δεις για να σου δώσουνε με ένα χαμόγελο απίστευτο κουράγιο!!!

Σας ευχαριστώ και τους δυο που είσασταν εκει !!!
(και παρόλο το κούνημα δεν γέννησα :D )