Σήμερα περπάτησα περίπου 2 χιλιόμετρα με την ελπίδα ότι θα βρω έναν κάδο ανακύκλωσης.. βρήκα δύο γεμάτους σε κανονικότατα σκουπίδια.. πήγα να τους ανοίξω και η μπόχα με έπιασε μέχρι δακρύων... Εκανα τόπο στην οργή και συνέχισα την πορεία μου.Είχα 3 γυάλινα μπουκάλια που ήθελα να ανακυκλώσω..
Τα φύλαγα στο σπίτι μέχρι να βρω μια ευκαιρία να έχω χρόνο για να ψάξω για κάδο... Περπάτησα και περπάτησα.. πλησίασε σε μια καφετέρια, είπα από μέσα μου εδώ κοντά θα έχει, τόσα μπουκάλια πετάνε την ημέρα.. τίποτα!!! Αν είναι ποτέ δυνατόν, σε καμία καφετέρια δεν ανακυκλώνουνε... αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες μπουκάλια την ημέρα πετάγονται ως κανονικά σκουπίδια...
Παρά κάτω τα ίδια κάπου κοντά στην πλατεία Κολωνακίου βρήκα έναν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΚΑΔΟΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΙΣ!!!
Μα έλεος πλέον πότε θα μάθουμε ότι πρέπει να ξεκινήσουμε σήμερα να κάνουμε κάτι για να έχουμε το ΑΥΡΙΟ!!!
θα μου πείτε πως? αφού η ίδια η πολιτεία δεν φροντίζει για τίποτα.. μα γιατί το λέτε αυτό όταν η ανακύκλωση υπάρχει περίπου 5 χρόνια στην Ελλάδα.. απλά σαν ιδέα όμως γιατί έμπρακτα πρέπει εμείς να τρέξουμε και όχι η πολιτεία. Πρέπει εμείς να βρούμε τον μοναδικό κάδο σε μια ολόκληρη περιοχή που να είναι όντως κάδος ανακύκλωσης. Θα μου πείτε όσους βάλανε τους κάψανε.. εεεε τι να κάνουμε ? και δεν πρέπει να βάλουμε καινούργιους?
Το γέλιο είναι ότι τώρα θέλω να πάω το παλιό μου dvd για ανακύκλωση και ένα παλιο ραδιάκι... ένας Θεός ξέρει που θα φτάσω για να το πετύχω αυτό!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου